Wie is Grigory Sokolov?
Grigory Sokolov
piano
Grigory Sokolov werd geboren in Leningrad, begon op zijn vijfde piano te spelen en werd twee jaar later toegelaten aan het conservatorium. Zijn debuutrecital volgde in 1962, hij was toen twaalf. In 1966 won hij de Gouden Medaille van het Tsjaikovski Concours in Moskou, waarna juryvoorzitter Emil Gilels zich opwierp als zijn pleitbezorger.
Grigory Sokolov
Grigory Sokolov
In de jaren 1970 ging Grigory Sokolov op tournee naar de Verenigde Staten en Japan, en zijn live-opnames uit de sovjettijd verwierven in het Westen een bijna mythische status. Na de ontbinding van de Sovjet-Unie drong de musicus die zo sterk was geworteld in de Russische pianoschool al snel door tot de belangrijkste Europese podia. Hij werd geëngageerd door gezelschappen van het hoogste kaliber, waaronder het Concertgebouworkest (1968 en 1994), de New York Philharmonic, het Symphonieorchester des Bayerischen Rundfunks, Philharmonia in Londen en de Münchner Philharmoniker – totdat hij besloot zich voortaan alleen nog te wijden aan het solospel.
Zijn recitalrepertoire reikt van transcripties van middeleeuwse polyfonie en klavierstukken van Byrd, Rameau en Froberger via de Klassieke Periode en de Romantiek tot in de twintigste eeuw met Prokofjev, Ravel, Skrjabin, Rachmaninoff, Schönberg en Stravinsky. Sinds 1992 verzorgde Grigory Sokolov al zo’n twintig solorecitals in de Grote Zaal – de eerste keer viel hij in voor een zieke Alfred Brendel. Bij zijn vorige optreden, op 2 juni 2024, speelde hij muziek van Johann Sebastian Bach, Frédéric Chopin en Robert Schumann. De documentaire A Conversation That Never Was (2016) is samengesteld uit interviews met vrienden en collega’s. Sinds augustus 2022 heeft Grigory Sokolov de Spaanse nationaliteit, en hij woont al geruime tijd in Verona.
Bij het vorige recital van Grigory Sokolov – Beethoven, Brahms en Robert Schumann op 12 juni 2022 – publiceerde Preludium een uitgebreid portret, lees het hier.
In de jaren 1970 ging Grigory Sokolov op tournee naar de Verenigde Staten en Japan, en zijn live-opnames uit de sovjettijd verwierven in het Westen een bijna mythische status. Na de ontbinding van de Sovjet-Unie drong de musicus die zo sterk was geworteld in de Russische pianoschool al snel door tot de belangrijkste Europese podia. Hij werd geëngageerd door gezelschappen van het hoogste kaliber, waaronder het Concertgebouworkest (1968 en 1994), de New York Philharmonic, het Symphonieorchester des Bayerischen Rundfunks, Philharmonia in Londen en de Münchner Philharmoniker – totdat hij besloot zich voortaan alleen nog te wijden aan het solospel.
Zijn recitalrepertoire reikt van transcripties van middeleeuwse polyfonie en klavierstukken van Byrd, Rameau en Froberger via de Klassieke Periode en de Romantiek tot in de twintigste eeuw met Prokofjev, Ravel, Skrjabin, Rachmaninoff, Schönberg en Stravinsky. Sinds 1992 verzorgde Grigory Sokolov al zo’n twintig solorecitals in de Grote Zaal – de eerste keer viel hij in voor een zieke Alfred Brendel. Bij zijn vorige optreden, op 2 juni 2024, speelde hij muziek van Johann Sebastian Bach, Frédéric Chopin en Robert Schumann. De documentaire A Conversation That Never Was (2016) is samengesteld uit interviews met vrienden en collega’s. Sinds augustus 2022 heeft Grigory Sokolov de Spaanse nationaliteit, en hij woont al geruime tijd in Verona.
Bij het vorige recital van Grigory Sokolov – Beethoven, Brahms en Robert Schumann op 12 juni 2022 – publiceerde Preludium een uitgebreid portret, lees het hier.
Bijgewerkt op woensdag 21 mei 2025