Wat klinkt er in de huiskamer van Paul Beks?

Hoe zit je er op dit moment bij?
‘Ik werk al vanaf maart, dus sinds de eerste lockdown, vanuit huis. Ik mis natuurlijk de fysieke aanwezigheid van collega’s om me heen, maar een van de grote voordelen is wel dat ik nu tijdens het werk muziek op kan zetten.’

Waar luister je nu graag naar?
‘Mijn muzieksmaak is vrij ruim, maar wel voornamelijk op klassiek gebied. Van Barok tot ­hedendaags, van opera tot symfonisch tot kamer­muziek. Wat specifieke stukken betreft laat ik me vaak leiden door mijn werkagenda: dan zoek ik een werk uit wat precies past tussen twee online vergaderingen in.’

Kijk je ook naar tv-uitzendingen of streams?
‘In het begin van de lockdown wat meer dan nu. Ik had eigenlijk een passe-partout voor het
Mahler Festival afgelopen mei. Toen dat niet doorging heb ik wel alle streams gezien via YouTube, dat gaf toch een beetje het gevoel van samen kijken.’

Wat mis je het meest nu er geen live-concerten zijn?
‘Wat ik vooral mis zijn de paar seconden stilte als een muziekstuk is afgelopen en de dirigent dat moment nog even vasthoudt, voordat het applaus losbarst. Dat vind ik zo’n magisch moment, dat kun je thuis niet simuleren, ook niet met een stream.’

Stel dat je weer naar concer­­­- ten kunt, waar ga je dan heen?
‘Direct weer naar het Concertgebouworkest uiteraard. En bij voorkeur ook weer even langs de Concertvriendenbalie om bij te praten met mijn lieve collega’s daar.’

Welke muziek moet iedereen volgens jou horen?
‘Het Concertgebouworkest heeft een goede traditie om nieuwe werken ten gehore te brengen. Dat is, in tegenstelling tot het imago dat eraan lijkt te kleven, vaak heel mooie en toegankelijke muziek. Ik wil echt een lans breken voor The Wolf van Tan Dun met ­Dominic Seldis solo op de contrabas. De muziek is bijna filmisch en met je ogen dicht kun je die wolf echt zien lopen op de steppe. Dat stuk zou ik nog wel eens live willen horen. Gelukkig is het te horen op de orkest-cd Horizon 7 en via Spotify en andere muziekstreamingdiensten.’