Wat klinkt er in de huiskamer van musicologe-onderzoekster Jule Zuiderbaan?

Hoe zit je er op dit moment bij?

‘Thuis had ik vóór de coronacrisis al een fijne studeerkamer. Daar zit ik vaak te werken, al werk ik ook vaak aan de eetkamertafel. Daar is het wat warmer en gezelliger.’

Waar luister je nu graag naar?

‘Ik luister momenteel niet veel naar muziek, ik raak er enorm door afgeleid als ik aan het werk ben. Laatst heb ik wel twee mooie cd’s gekocht van Cappella Amsterdam met muziek van Josquin en Lassus. En deze week kwam ik al zappend langs het nieuwe programma van Matthijs van Nieuwkerk en bleef ik hangen bij het interview met Harry Sacksioni. Aan het eind speelde hij muziek van Stevie Wonder met Sven Figee, Chelsea Laverne, de Sven Hammond Big Band en José James. Niet alleen de muziek was geweldig, maar ik geniet ook enorm van de interactie tussen de muzikanten. Hoe ze naar elkaar kijken, samen spelen en bewegen.

Sinds ik door mijn werk als promovendus klinische neuropsychologie een beetje weet wat er allemaal voor nodig is om gecoördineerd te bewegen en wat er allemaal mis kan gaan ben ik nog meer onder de indruk.’

Kijk je ook naar tv-uitzendingen of streams?

‘Ik kijk zo nu en dan naar Podium Witteman, maar muziek via de tv ervaar ik wel als een soort gemis. Laatst heb ik wel geboeid gekeken naar een documentaire over Bernard Haitink. Twee keer zelfs, want nadat deze was uitgezonden op de BBC kwam ‘ie ook nog op de Nederlandse tv!’

Wat mis je het meest nu er geen live-concerten zijn?

‘Ik mis vooral het in de zaal zijn, dat je niet alleen de muziek hoort maar ook voelt. En ziet wat er op het podium gebeurt.’

Stel dat je weer naar concer­ten kunt, waar ga je dan heen?

‘Ik hoop dat bovengenoemde band met Sacksioni en James een keer in Het Concertgebouw zal optreden. En dat ik dan niet zo sullig ben om de aankondiging te missen of geen kaartje meer te kunnen krijgen…’

Welke muziek moet iedereen volgens jou horen?

‘De Vijfde symfonie van Carl Nielsen! En dan wel live hè. Jaren geleden hoorde ik deze in Het Concertgebouw, met het Concertgebouworkest en Herbert Blomstedt. Een ervaring om nooit meer te vergeten.’