/tourneeverslag-6-zomertournee-concertgebouworkest
door Leonie Bot 08 sep. 2025 08 september 2025
Wat gebeurt er allemaal achter de schermen bij een tournee van het Concertgebouworkest? Speciaal voor Preludium doet violiste Leonie Bot verslag van haar belevenissen tijdens de Europese zomertournee. In deze zesde aflevering: dimmen of articuleren?
Wenen
Mark ken ik al vanaf onze studietijd aan het Conservatorium van Amsterdam. Hij was toen al mijn lievelingsslagwerker: zo muzikaal sensitief zijn er maar weinig . Samen dwalen we door de eindeloze tuinen van Schönbrunn, het gigantische barokke zomerpaleis van het Habsburgse rijk. Zeeën van tijd hebben we hier in Wenen. Na de heftige reissschema’s van de rest van de tournee is dat een verademing.
Ik kan nog lekker studeren, waarmee ik wel mijn buurman Frederik wek uit zijn middagdut. En dan is er ook nog tijd voor uitgebreid naschen, buiten in de zon op de Naschmarkt.
Maar binnen in de kleedkamers van het Konzerthaus vertaalt het prachtige zomerweer zich in ondraaglijke hitte. Ook op het podium zitten we in een soort broeikas. Arme mannen in hun dikke rokkostuum! Ik kan ten minste nog iets luchtigs aantrekken, maar zit ook met plakvingers te spelen. Backstage is het verder extreem krap: overal staan instrumentenkisten en je kunt eigenlijk nergens zitten. Daarom picknicken we tussendoor maar even op de trap, of buiten op de stoep.
Janine Jansen is nu toch te ziek om te spelen, maar gelukkig hebben we op tijd een invaller kunnen vinden: Alena Baeva. Zij speelde vanochtend nog een barokprogramma op darmsnaren in Polen. In de taxi vanaf het vliegveld verwisselt ze de snaren van haar viool. Het is een bizar scenario en de voorrepetitie is nog even wennen, maar op het concert speelt ze echt bijzonder mooi. Heel anders dan Janine, toch ook heel overtuigend. We zijn er een beetje verbluft van…
Omdat we met ons concert het seizoen openen van het Konzerthaus is er na afloop een feestje in de foyers, met kamermuziek van onze collega’s in allerlei bezettingen. Ook Klaus speelt mee in een cellokwartet. Trots staan we met een wijntje te luisteren – het water is op.
Wenen
Mark ken ik al vanaf onze studietijd aan het Conservatorium van Amsterdam. Hij was toen al mijn lievelingsslagwerker: zo muzikaal sensitief zijn er maar weinig . Samen dwalen we door de eindeloze tuinen van Schönbrunn, het gigantische barokke zomerpaleis van het Habsburgse rijk. Zeeën van tijd hebben we hier in Wenen. Na de heftige reissschema’s van de rest van de tournee is dat een verademing.
Ik kan nog lekker studeren, waarmee ik wel mijn buurman Frederik wek uit zijn middagdut. En dan is er ook nog tijd voor uitgebreid naschen, buiten in de zon op de Naschmarkt.
Maar binnen in de kleedkamers van het Konzerthaus vertaalt het prachtige zomerweer zich in ondraaglijke hitte. Ook op het podium zitten we in een soort broeikas. Arme mannen in hun dikke rokkostuum! Ik kan ten minste nog iets luchtigs aantrekken, maar zit ook met plakvingers te spelen. Backstage is het verder extreem krap: overal staan instrumentenkisten en je kunt eigenlijk nergens zitten. Daarom picknicken we tussendoor maar even op de trap, of buiten op de stoep.
Janine Jansen is nu toch te ziek om te spelen, maar gelukkig hebben we op tijd een invaller kunnen vinden: Alena Baeva. Zij speelde vanochtend nog een barokprogramma op darmsnaren in Polen. In de taxi vanaf het vliegveld verwisselt ze de snaren van haar viool. Het is een bizar scenario en de voorrepetitie is nog even wennen, maar op het concert speelt ze echt bijzonder mooi. Heel anders dan Janine, toch ook heel overtuigend. We zijn er een beetje verbluft van…
Omdat we met ons concert het seizoen openen van het Konzerthaus is er na afloop een feestje in de foyers, met kamermuziek van onze collega’s in allerlei bezettingen. Ook Klaus speelt mee in een cellokwartet. Trots staan we met een wijntje te luisteren – het water is op.