Concertgebouworkest op reis (5): Luzern onder de sterren

Luzern: een soort Efteling in de bergen, maar dan peperduur. We komen er elk jaar, en elke keer is deze plek mij zowel vreemd als vertrouwd. Het grote Vierwoudstrekenmeer is onwerkelijk mooi en vraagt om een duik, weer of geen weer. Vanaf ons Hotel Europe, waar zelden iets verandert, wandelen we in een halfuurtje langs dit bergmeer naar de zaal. Weer een heel mooie akoestiek, al is het niet mijn lievelings. Je kunt alles maken, zolang je het maar in balans houdt. Hoe hoger op het podium je zit, hoe dominanter je wordt. Dan moet je dus een beetje dimmen. En de middenstemmen (waaronder ik dus) moeten juist extra goed articuleren.
Janine Jansen voelt zich niet lekker en de hele middag zoeken onze staf en Artistieke Commissie naar mogelijke vervanging. Uiteindelijk komt ze toch spelen; tijdens de voorrepetitie kun je duidelijk zien dan ze eigenlijk ziek is, maar ze speelt op het concert alsnog extreem expressief en geeft zelfs nog een toegift. Wat een heldin.
Na het concert is er een kleine afterparty op mijn kamer, want ik heb er een gekregen met uitzicht op het meer. En dan duiken we middenin de nacht, zoals elk jaar, met een groepje nog even het water in, het is koud maar zo lekker, onder de sterren…

De volgende dag moeten we wel weer aan de bak: ochtendrepetitie, ’s avonds concert met Berio en Mahler 5, en ’s middags ga ik met Olivier (klarinet) en Laurens (hoorn) naar de Hochschule om auditietraining te geven. Acht studenten in twee uur: een snelkookpan is het, maar we komen met z’n drieën toch wel bij iedereen tot een duidelijk verhaal dat hen hopelijk verder helpt. Tussendoor stort ik even in op m’n kamer. Maar net op tijd kan ik mezelf weer oppeppen voor het avondconcert, waar Mahler echt weer heel anders uitpakt dan daarvoor: scherper, grilliger, grotesker. Klaus staat extatisch te dirigeren, en wij lijken hem en elkaar nog vloeiender te begrijpen. Vanavond voelt speciaal. We zijn samen één groot organisme. En dit keer blijkt het niet alleen tussen mijn oren te zitten.