Niks aan de hand
door Vrouwkje Tuinman 28 nov. 2019 28 november 2019
Schrijfster en dichteres Vrouwkje Tuinman reflecteert in Preludium maandelijks op haar muziekleven. Deze maand: muzak bij plastic bloemen.
Deze week bezocht ik voor het eerst het binnenzwembad van een hotel. Het was er heel anders dan ik had gedacht, bijvoorbeeld omdat er twee Vlaamse stellen in rond plonsden, en steeds vager werd wie nu bij wie hoorde. Maar er groeiden reusachtige plastic orchideeën en een wandvullende strandfoto suggereerde dat we in de tropen waren.
Nadat ik tien baantjes had getrokken, eigenlijk meer bogen, want het zwembad was klein en de zwaarlijvige Vlamingen spetterden elkaar nat, begaf ik me naar het recreatiegedeelte. Dat bestond uit vier strandbedden met daarachter (best verrassend) een bostafereel, inclusief wilde zwijnen. Het lezen lukte prima, ondanks het gegiechel uit het water. Tot ik merkte dat mijn tenen ritmisch bewogen. Ze hadden eerder dan mijn oren opgemerkt dat we ons in een geluidssculptuur bevonden. Ergens vandaan – te zacht om te kunnen determineren waar – klonk een stuwend ritme.
Deze week bezocht ik voor het eerst het binnenzwembad van een hotel. Het was er heel anders dan ik had gedacht, bijvoorbeeld omdat er twee Vlaamse stellen in rond plonsden, en steeds vager werd wie nu bij wie hoorde. Maar er groeiden reusachtige plastic orchideeën en een wandvullende strandfoto suggereerde dat we in de tropen waren.
Nadat ik tien baantjes had getrokken, eigenlijk meer bogen, want het zwembad was klein en de zwaarlijvige Vlamingen spetterden elkaar nat, begaf ik me naar het recreatiegedeelte. Dat bestond uit vier strandbedden met daarachter (best verrassend) een bostafereel, inclusief wilde zwijnen. Het lezen lukte prima, ondanks het gegiechel uit het water. Tot ik merkte dat mijn tenen ritmisch bewogen. Ze hadden eerder dan mijn oren opgemerkt dat we ons in een geluidssculptuur bevonden. Ergens vandaan – te zacht om te kunnen determineren waar – klonk een stuwend ritme.
Supermarkten, telefoonsystemen, behandelkamers, liften: hoe verschillend deze omgevingen ook zijn, allemaal drijven ze op ‘functionele muziek’. Die uitstraalt dat er niets aan de hand is, het prima is hier je geld uit te geven, het niet ergerlijk maar juist heel heilzaam is dat je nu al twintig minuten geen gehoor krijgt bij de helpdesk van je internetprovider (of de liftreparatiedienst).
Muzak is het altijd nét niet. Letterlijk: vaak gebruikt de componist bewerkingen van bekende melodieën, zodat zijn product vertrouwd klinkt maar geen rechten hoeven te worden betaald. En figuurlijk: het is dusdanig dienstverlenend, dat het iedereen moet passen, en dus vlees noch vis is. ‘Het lijkt wel minimal,’ zei mijn vriendin. ‘Of iets tropisch,’ vond ik. ‘Techno, misschien?’ dachten we even later. Lezen lukte niet meer. Daarvoor was de vraag te prangend of we nu een synthetische marimba hoorden, of toch een vervormde panfluit. Met een echo van Satie. Of Avicii. Het hielp niet dat de Vlamingen zich steeds vrolijker maakten.
Uiteindelijk begaven we ons maar naar de hotelkamer. Stilte is uiteindelijk toch het meest ontspannend.
Supermarkten, telefoonsystemen, behandelkamers, liften: hoe verschillend deze omgevingen ook zijn, allemaal drijven ze op ‘functionele muziek’. Die uitstraalt dat er niets aan de hand is, het prima is hier je geld uit te geven, het niet ergerlijk maar juist heel heilzaam is dat je nu al twintig minuten geen gehoor krijgt bij de helpdesk van je internetprovider (of de liftreparatiedienst).
Muzak is het altijd nét niet. Letterlijk: vaak gebruikt de componist bewerkingen van bekende melodieën, zodat zijn product vertrouwd klinkt maar geen rechten hoeven te worden betaald. En figuurlijk: het is dusdanig dienstverlenend, dat het iedereen moet passen, en dus vlees noch vis is. ‘Het lijkt wel minimal,’ zei mijn vriendin. ‘Of iets tropisch,’ vond ik. ‘Techno, misschien?’ dachten we even later. Lezen lukte niet meer. Daarvoor was de vraag te prangend of we nu een synthetische marimba hoorden, of toch een vervormde panfluit. Met een echo van Satie. Of Avicii. Het hielp niet dat de Vlamingen zich steeds vrolijker maakten.
Uiteindelijk begaven we ons maar naar de hotelkamer. Stilte is uiteindelijk toch het meest ontspannend.
Vrouwkje Tuinman publiceerde vijf dichtbundels en vier romans. Als journalist werkt ze voor onder meer Trouw. In september verscheen haar nieuwe bundel Lijfrente. Ook brengt ze samen met Ingmar Heytze Wie is u? uit, over Wim T. Schippers.
Vrouwkje Tuinman publiceerde vijf dichtbundels en vier romans. Als journalist werkt ze voor onder meer Trouw. In september verscheen haar nieuwe bundel Lijfrente. Ook brengt ze samen met Ingmar Heytze Wie is u? uit, over Wim T. Schippers.