Niet minder, maar anders
door Vrouwkje Tuinman 20 mei 2020 20 mei 2020
Schrijfster en dichteres Vrouwkje Tuinman reflecteert in Preludium maandelijks op haar muziekleven. Deze maand: 'Als ik niet naar concerten kan, moeten ze maar naar mij.'
Mijn plan voor 2020 was om vanaf eind januari tot pakweg eind oktober min of meer vrij te hebben. In die periode zou ik dan gaan lezen, tentoonstellingen bezoeken, naar concerten gaan – en dat alles zonder er onmiddellijk ‘iets mee te moeten’. Dat was namelijk jaren geleden, net als vakantie.
Het pakt iets anders uit. Dat boeken lezen gaat prima, maar het naar cultuur toe gaan… u weet ervan. In plaats daarvan zit ik toch weer klusjes te doen, want misschien mag ik straks niet meer werken, of overleven mijn opdrachtgevers de crisis niet.
Dat moet anders, bedacht ik. Als ik niet naar de concerten toe kan, dan moeten ze maar naar mij komen, via een veilig medium. Natuurlijk, de live-ervaring in de zaal is onvergelijkelijk, maar waarom zou een andere ervaring MINDER zijn?
Vandaag bekeek ik daarom op YouTube een concert dat ik in 2014 al had bezocht, van Arcade Fire op Pinkpop. Dit keer niet met de liefste mensen die ik ken, waarvan er eentje, mijn partner, niet meer leeft. Maar ook: zonder een regenponcho aan te hoeven. Met een pot thee erbij, en goed zicht op de hele band. Met de mogelijkheid om sommige stukjes terug te spoelen en nog een keer te horen.
In juni zou ik naar Philip Glass gaan. Iets zegt me dat dat er, al was het maar vanwege zijn risicogroepleeftijd, niet in zit. Dus nu heb ik zijn autobiografie gelezen: Woorden zonder muziek. Toepasselijke titel, inderdaad, en een werkelijk heerlijk boek. In de komende maand ga ik zijn muziek wat vaker draaien en in juni zet ik hem semi-live op, via internet.
Nou, en zo dus met van alles wat gepland was, van Holland Festival tot Graspop, en van Lisa Jacobs tot Rammstein.
Het wordt nog druk, komende tijd.
Vrouwkje Tuinman publiceerde zes dichtbundels en vier romans. Als journalist werkt ze voor onder meer Trouw. Samen met Ingmar Heytze brengt ze Wie is u? uit, over Wim T. Schippers. In september 2019 verscheen haar bundel Lijfrente, waarvoor ze onlangs De Grote Poëzieprijs 2020 won.
Mijn plan voor 2020 was om vanaf eind januari tot pakweg eind oktober min of meer vrij te hebben. In die periode zou ik dan gaan lezen, tentoonstellingen bezoeken, naar concerten gaan – en dat alles zonder er onmiddellijk ‘iets mee te moeten’. Dat was namelijk jaren geleden, net als vakantie.
Het pakt iets anders uit. Dat boeken lezen gaat prima, maar het naar cultuur toe gaan… u weet ervan. In plaats daarvan zit ik toch weer klusjes te doen, want misschien mag ik straks niet meer werken, of overleven mijn opdrachtgevers de crisis niet.
Dat moet anders, bedacht ik. Als ik niet naar de concerten toe kan, dan moeten ze maar naar mij komen, via een veilig medium. Natuurlijk, de live-ervaring in de zaal is onvergelijkelijk, maar waarom zou een andere ervaring MINDER zijn?
Vandaag bekeek ik daarom op YouTube een concert dat ik in 2014 al had bezocht, van Arcade Fire op Pinkpop. Dit keer niet met de liefste mensen die ik ken, waarvan er eentje, mijn partner, niet meer leeft. Maar ook: zonder een regenponcho aan te hoeven. Met een pot thee erbij, en goed zicht op de hele band. Met de mogelijkheid om sommige stukjes terug te spoelen en nog een keer te horen.
In juni zou ik naar Philip Glass gaan. Iets zegt me dat dat er, al was het maar vanwege zijn risicogroepleeftijd, niet in zit. Dus nu heb ik zijn autobiografie gelezen: Woorden zonder muziek. Toepasselijke titel, inderdaad, en een werkelijk heerlijk boek. In de komende maand ga ik zijn muziek wat vaker draaien en in juni zet ik hem semi-live op, via internet.
Nou, en zo dus met van alles wat gepland was, van Holland Festival tot Graspop, en van Lisa Jacobs tot Rammstein.
Het wordt nog druk, komende tijd.
Vrouwkje Tuinman publiceerde zes dichtbundels en vier romans. Als journalist werkt ze voor onder meer Trouw. Samen met Ingmar Heytze brengt ze Wie is u? uit, over Wim T. Schippers. In september 2019 verscheen haar bundel Lijfrente, waarvoor ze onlangs De Grote Poëzieprijs 2020 won.