Pianist Jan Lisiecki: ‘Je zult mij nooit zien met een koptelefoon op’

‘Op je 27ste nog bij je ouders wonen is niet ‘cool’, maar ik ben zo weinig thuis dat ik het juist leuk vind om ze dan te zien. Het merendeel van het jaar ben ik onderweg. Mijn dagelijkse routine bestaat uit reizen, studeren en concerten geven. Op de dag van een concert ben ik het liefst op de plaats van bestemming zodat ik ’s ochtends kan studeren in de concertzaal, of soms repeteer ik met een orkest.

Ik verheug me erop om Mozart te spelen in het prachtige Concertgebouw. Op welk instrument ik dit ga doen, weet ik nog niet, dat is het lot van een pianist. Ik pas me vrij makkelijk aan, wanneer er meerdere vleugels beschikbaar zijn, laat ik de keuze vrijwel altijd over aan de pianotechnicus van het huis. Die kent de akoestiek toch het beste.

Tijdens een tournee met een orkest ben ik de middagen meestal vrij. Dan ga ik op pad, bezoek ik een museum, of verken een stad. Dit doe ik altijd te voet, op die manier maak ik mijn hoofd leeg. Je zult mij nooit zien met oortjes in of een koptelefoon op, ik luister graag naar omgevingsgeluiden. Na afloop van een concert ga ik zelden naar een restaurant of een café, ik trek mij liever terug, anders houd ik mijn drukke schema niet vol.

Het is best een uitdaging om nieuw repertoire in te studeren tijdens een tournee. Wanneer ik thuis ben in Calgary, bereid ik dan ook zoveel mogelijk stukken voor. Ik heb in Canada nauwelijks een sociaal leven. Mijn vrienden zie ik wanneer ik op reis ben, tussen de concerten door.

Als het even kan, ga ik in de winter graag toerskiën samen met mijn vader. Bij deze sport maak je geen gebruik van liften dus loop je zelf een berg omhoog. Dat is best pittig en tot mijn grote frustratie is mijn vader altijd als eerste boven.’