Harriet Krijgh studeerde aan het conservatorium in Utrecht, in Wenen bij Lilia Schulz-Bayrova en aan de Kronberg Academy bij Frans Helmerson. In 2015 won ze het concours van de Cello Biënnale in Amsterdam.

Ze soleerde bij het London Philharmonic Orchestra, de Academy of St Martin in the Fields, de Münchner Philharmoniker, het Deutsches Symphonie-Orchester Berlin, de Wiener Symphoniker, het Orchestre Philharmonique de Radio France, Hong Kong Sinfonietta, het Sydney Symphony Orchestra en het Boston Symphony Orchestra.

Vorige winter tourde ze met het Nationaal Jeugdorkest door Nederland en naar de Wiener Musikverein.

Kamermuziek speelt ze graag met de pianisten Lauma Skride en Magda Amara; met de laatste maakte ze het instrumentale lied-album Silent Dreams. Eerder verschenen ook opnames van Vivaldi (met Amsterdam Sinfonietta), Kabalevsky, Haydn, Brahms en Rachmaninoff.

Met ingang van seizoen 2024/2025 brengt Harriet Krijgh ieder half jaar een cd uit met één van de zes Cellosuites van Bach gecombineerd met kamermuziek die ze uitvoert met bevriende musici. Sinds 2012 heeft de celliste in Burg Feistritz jaarlijks haar eigen kamermuziekfestival ‘Harriet & Friends’ en ze is een regelmatige gast van de Heidelberger Frühling, het Grafenegg Festival, de Schubertiade Hohenems en de Festspiele Mecklenburg-­Vorpommern (residency  2019).

Het Kleine Zaal-debuut van Harriet Krijgh was een Lunchconcert in oktober 2009. Ze bespeelt een instrument van Domenico Montagnana (Venetië, 1723), waarvan de krul is gemaakt door Antonio Stradivari.

Noa Wildschut soleerde op haar zesde tijdens het Kinderprinsengrachtconcert 2007, won in 2010 het Louis Spohr Vioolconcours in Weimar en in 2012 Het Nederlands Vioolconcours (categorie Iordens), en kreeg in 2013 de Concertgebouw Young Talent Award en in 2017 de Kersjes­vioolbeurs.

Kamermuziek speelde ze met Amihai Grosz, Kian Soltani, Menahem Pressler, Enrico Pace, Igor Levit en Lucas en Arthur Jussen.

In 2019/2020 was ze met haar vaste duopartner Elisabeth Brauss geselecteerd voor de Rising Stars-serie. Noa Wildschut soleerde bij een hele reeks Nederlandse orkesten, maar ook bij het Tonhalle-Orchester Zürich, het Konzert­hausorchester Berlin, het Gürzenich Orchester Köln, de ­Kremerata Baltica, Camerata Salzburg, het Royal Philharmonic Orchestra, de Royal Liverpool Philharmonic en het Pittsburgh Symphony Orchestra.

De violiste studeerde bij Coosje Wijzenbeek, Vera Beths en Antje Weithaas en nam deel aan masterclasses van Ivry Gitlis, Janine Jansen, Frank Peter Zimmermann en Liviu Prunaru. Noa Wildschut heeft de ‘Ex-Lady-Stretton’ (ca. 1730) van Guarneri ‘del Gesù’ en een strijkstok van Léonard Tourte (ca. 1800) in bruikleen.

In de Kleine Zaal was ze op 4 augustus jongstleden nog te beluisteren.

Pauline Sachse werkt graag met hedendaagse componisten als Jörg Widmann, Pēteris Vasks en Kit Armstrong en componeert ook zelf. Daarnaast gebruikt ze darmsnaren, alternatieve stemmingen en verschillende strijkstokken om oude muziek stijlgetrouw uit te voeren.

Ze trad op bekende festivals en podia op met collega’s als het Armida en het Modigliani Quartet, Sabine Meyer, Isabelle Faust, Carolin Widmann, Antje Weithaas, Christian Tetzlaff, Lauma Skride en Martin Helmchen.

Sinds oktober 2023 is de in Hamburg geboren altvioliste verbonden aan de Hochschule für Musik und Theater in Leipzig, nadat ze eerder had lesgegeven aan de muziekhogescholen van Dresden (2013-2019),  Lübeck (2019-2023) en – als ­gastdocent – Berlijn.

Zelf studeerde Pauline Sachse bij Tabea Zimmermann (van wie ze in 2007 assistent werd), Wilfried Strehle, Jesse Levine en het Alban Berg Quartett. Ze werkte als soloaltist van het Rundfunk-Sinfonieorchester Berlin en maakte als gastmusicus deel uit van de Berliner Philharmoniker, het Symphonieorchester des Bayrischen Rundfunks en het Mahler Chamber Orchestra.

Pauline Sachse bespeelt een instrument van Paolo Maggini (Brescia, 1610) en een moderne altviool van Patrick Robin (Angers, 2017).

Andreas Brantelid maakte zijn solistendebuut op zijn veertiende in zijn geboortestad Kopenhagen in het Celloconcert van Elgar. Hij groeide uit tot een veelgevraagd solist bij verschillende Scandinavische gezelschappen, het London Philharmonic Orchestra, het City of Birmingham Symphony Orchestra, het Tonhalle-Orchester Zürich, het Orchestre des Champs-Elysées, het Mahler Chamber Orchestra en het Yomiyuri Nippon ­Symphony Orchestra.

Kamermuziek speelde hij met Bengt Forsberg, Daniel Barenboim, Gidon Kremer, Joshua Bell, Vadim Repin en Lawrence Power. Een pianotrio vormt hij met Benjamin Schmid en Christian Ihle Hadland, de pianist met wie hij sinds 2018 de artistieke leiding heeft over het Stavanger International Chamber Music Festival.

Andreas Brantelid was ‘Junge Wilde’ van het Konzerthaus Dortmund, ­Borletti-Buitoni Trust Fellow en BBC New Generation Artist.  In 2015 kreeg Andreas Brantelid de Carl Nielsen Prize en sinds 2022 is hij gastdocent aan de Sibelius Academie in Helsinki. Hij bespeelt de ‘Boni-Hegar’-­Stradivarius (1707).

In de Kleine Zaal debuteerde de cellist in april 2009 in de Rising Stars-serie.

Geworteld in de Oostenrijkse Alpen speelt Matthias Schorn evenzeer de lokale volksmuziek met zijn bands MaChlast en Faltenradio als het klassieke ­repertoire. Vanuit zijn positie als solo­klarinettist in de Wiener Philharmoniker soleerde hij onder de dirigenten Lorin Maazel, Gustavo Dudamel, Rafael Frühbeck de Burgos, Iván Fischer en Hans Graf. 

Kamermuziek speelt hij met onder vele anderen Annette ­ Dasch, Daniel ­ Hope en Benjamin Schmid. Hij werkte samen met tientallen muzikanten, acteurs en kunstenaars en met gezelschappen als de NDR Big Band, het radio.string.quartet, de New York Gypsy All Stars, Mozulu­Art en Musicbanda Franui.

Matthias Schorn richtte het festival PalmKlang op, beheert de ­opnamestudio Bergsiedlung 113, geeft wereldwijd masterclasses en is verbonden aan de Musik und Kunst Privatuniversität Wien.

In de Kleine Zaal van Het Concertgebouw maakt hij zijn debuut.

De Oostenrijkse hoornist Josef Reif speelt sinds 2013 in het orkest van de Wiener Staatsoper en maakt sinds 2016 ook deel uit van de Wiener Philharmoniker. Vanaf zijn vijftiende studeerde hij aan de Universität für Musik und darstellende Kunst bij Roland Berger, en voltooide hij zijn opleiding bij Thomas Jöbstl.

Als remplaçant speelde Josef Reif bij gezelschappen als de Wiener Symphoniker, het Wiener Kammerorchester, de Wiener Akademie en de Neue Oper Wien, en van 2003 tot 2013 was hij vast verbonden aan het orkest van de Wiener Volksoper.

Josef Reif speelt daarnaast in groepen als de Vienna Horns, de ­Austrian Brass Connection, het Concert Jazz Orchestra Vienna, het hoornkwintet Die Matterhorns en het Theophil Ensemble Wien. Als gastmusicus was hij te horen bij de Nouvelle Cuisine Big Band, de Rudi Wilfer Jazzband en The Percussive Planet Ensemble.

Hij maakt zijn debuut in de Kleine Zaal.