Wie is Fazıl Say?
Fazıl Say
piano
Fazıl Say studeerde in Düsseldorf en Berlijn bij David Levine, en volgde masterclasses bij Menahem Pressler. Zijn eerste leraar in Ankara, Mithat Fenmen (zelf een leerling van Alfred Cortot), had hem ook flink laten improviseren – de basis voor zijn latere componeren.
Sinds de pianist in 1994 de Young Concert Artists International Competition in New York won, soleert hij wereldwijd; bij het Concertgebouworkest speelde hij onder meer zijn eigen Derde pianoconcert (2009).
Fazıl Say
Fazıl Say
Residencies vervulde hij onder meer bij het Wiener Konzerthaus, het Konzerthaus Dortmund, het Konzerthaus Berlin, de Alte Oper Frankfurt, de Elbphilarmonie Hamburg, de Dresdner Philharmonie, het Théâtre des Champs-Élysées in Parijs, het Bodenseefestival en de festivals van Rheingau, Schleswig-Holstein en Mecklenburg-Vorpommern.
Kamermuziek speelde Fazıl Say met de violisten Maxim Vengerov en Patricia Kopatchinskaja, de zangeressen Marianne Crebassa en Serenad Bağcan en de cellisten Jamal Aliyev en Nicolas Altstaedt. Naast vijf symfonieën en twee oratoria componeerde de Turkse musicus meerdere soloconcerten en velerlei kamermuziek; opdrachten kwamen van de Salzburger Festspiele, de WDR, de Münchner Philharmoniker, het Wiener Konzerthaus, de Fondation Louis Vuitton, de BBC, het Boston Symphony Orchestra en Lucas en Arthur Jussen.
Voor zijn meer dan veertig cd-opnamen won Fazıl Say vier Echo Klassiks, een Edison en een Gramophone Award. In 2016 kreeg hij de Beethoven Prize for Human Rights, Peace, Freedom, Poverty Alleviation and Inclusion.
In seizoen 2023/2024 presenteerde de Eigen Programmering van Het Concertgebouw een zevendelige Spotlightserie rondom Fazıl Say.
Residencies vervulde hij onder meer bij het Wiener Konzerthaus, het Konzerthaus Dortmund, het Konzerthaus Berlin, de Alte Oper Frankfurt, de Elbphilarmonie Hamburg, de Dresdner Philharmonie, het Théâtre des Champs-Élysées in Parijs, het Bodenseefestival en de festivals van Rheingau, Schleswig-Holstein en Mecklenburg-Vorpommern.
Kamermuziek speelde Fazıl Say met de violisten Maxim Vengerov en Patricia Kopatchinskaja, de zangeressen Marianne Crebassa en Serenad Bağcan en de cellisten Jamal Aliyev en Nicolas Altstaedt. Naast vijf symfonieën en twee oratoria componeerde de Turkse musicus meerdere soloconcerten en velerlei kamermuziek; opdrachten kwamen van de Salzburger Festspiele, de WDR, de Münchner Philharmoniker, het Wiener Konzerthaus, de Fondation Louis Vuitton, de BBC, het Boston Symphony Orchestra en Lucas en Arthur Jussen.
Voor zijn meer dan veertig cd-opnamen won Fazıl Say vier Echo Klassiks, een Edison en een Gramophone Award. In 2016 kreeg hij de Beethoven Prize for Human Rights, Peace, Freedom, Poverty Alleviation and Inclusion.
In seizoen 2023/2024 presenteerde de Eigen Programmering van Het Concertgebouw een zevendelige Spotlightserie rondom Fazıl Say.
Bijgewerkt op zaterdag 18 januari 2025