De zeven hoofdzonden
door Martijn Voorvelt 17 feb. 2021 17 februari 2021
Nu we er in deze passietijd weer aan worden herinnerd dat Christus stierf voor onze zonden, belicht Preludium de zondige kanten van een paar componisten.
-
De zeven hoofdzonden
De zeven hoofdzonden
-
De zeven hoofdzonden
De zeven hoofdzonden
1
Hoogmoed. Zonder hoogmoed zou muziek dodelijk saai zijn. Een knap staaltje is Wagners zestien uur durende operatetralogie Der Ring des Nibelungen, ruim een eeuw later naar de kroon gestoken door Stockhausens zevendelige, 29 uur lange muziektheatercyclus Licht.
2
Hebzucht. Musici vallen bij bosjes voor het grote geld. Igor Stravinsky, zelf een notoire geldwolf, schreef met zijn Histoire du soldat een effectieve parabel over de hebzucht van de mens. Binnenkort te horen bij het Concertgebouworkest.
3
Lust. In #metoo-tijden vallen beroemdheden van hun voetstuk. Grensoverschrijdend wellustig gedrag is van alle tijden. Maar wat bijvoorbeeld Gombert, Lully en Saint-Saëns met te jonge jongens deden, heeft de waardering voor hun werk nooit in de weg gestaan.
4
Jaloezie. Berlioz reisde van Rome naar Parijs om zijn verloofde en haar moeder te doden. Bij Nice kwam hij tot inkeer. Gesualdo zette door; nadat de componerende prins zijn ontrouwe vrouw en haar minnaar had vermoord ging hij de rest van zijn leven gebukt onder gewetenswroeging.
5
Vraatzucht. De beroemdste vreetzakken onder de componisten zijn Händel en Rossini; naar de laatste werden meerdere gerechten vernoemd.
6
Boosheid. Beethovens humeur was berucht. Zijn angst dat bedienden geld van hem zouden stelen leidde regelmatig tot woedeaanvallen, en werd vereeuwigd in het Rondo a capriccio, opus 129, ‘De woede om een verloren stuiver, gelucht in een caprice’.
7
Traagheid. Rossini vond het op zijn 38ste welletjes en ging lekker rentenieren. Tsjaikovski vond Glinka een typisch Russische luiwammes, die zijn talenten verkwanselde. ‘Lees zijn memoires’, schreef hij, ‘en je zult zien dat hij werkte als een amateur, namelijk zo af en toe, als hij er toevallig zin in had.’
1
Hoogmoed. Zonder hoogmoed zou muziek dodelijk saai zijn. Een knap staaltje is Wagners zestien uur durende operatetralogie Der Ring des Nibelungen, ruim een eeuw later naar de kroon gestoken door Stockhausens zevendelige, 29 uur lange muziektheatercyclus Licht.
2
Hebzucht. Musici vallen bij bosjes voor het grote geld. Igor Stravinsky, zelf een notoire geldwolf, schreef met zijn Histoire du soldat een effectieve parabel over de hebzucht van de mens. Binnenkort te horen bij het Concertgebouworkest.
3
Lust. In #metoo-tijden vallen beroemdheden van hun voetstuk. Grensoverschrijdend wellustig gedrag is van alle tijden. Maar wat bijvoorbeeld Gombert, Lully en Saint-Saëns met te jonge jongens deden, heeft de waardering voor hun werk nooit in de weg gestaan.
4
Jaloezie. Berlioz reisde van Rome naar Parijs om zijn verloofde en haar moeder te doden. Bij Nice kwam hij tot inkeer. Gesualdo zette door; nadat de componerende prins zijn ontrouwe vrouw en haar minnaar had vermoord ging hij de rest van zijn leven gebukt onder gewetenswroeging.
5
Vraatzucht. De beroemdste vreetzakken onder de componisten zijn Händel en Rossini; naar de laatste werden meerdere gerechten vernoemd.
6
Boosheid. Beethovens humeur was berucht. Zijn angst dat bedienden geld van hem zouden stelen leidde regelmatig tot woedeaanvallen, en werd vereeuwigd in het Rondo a capriccio, opus 129, ‘De woede om een verloren stuiver, gelucht in een caprice’.
7
Traagheid. Rossini vond het op zijn 38ste welletjes en ging lekker rentenieren. Tsjaikovski vond Glinka een typisch Russische luiwammes, die zijn talenten verkwanselde. ‘Lees zijn memoires’, schreef hij, ‘en je zult zien dat hij werkte als een amateur, namelijk zo af en toe, als hij er toevallig zin in had.’