Ellen Reid is dit seizoen composer in residence van Het Concert­gebouw en het Concertgebouworkest. Het programma in de Kleine Zaal stelde ze zelf samen, ze is erbij aanwezig en tussen de werken door zal ze worden geïnterviewd. Voor Preludium licht de componist de avond zelf toe: ‘Het concert van vandaag bevat muziek van mij en van componisten die mij hebben beïnvloed. Dit is muziek waarvan ik houd, muziek die innerlijke landschappen en natuurlijke vergezichten weerspiegelt; het zijn werken die voelen als een viering van het leven.’

Reid: Desiderium

‘Een van de grootste vreugden voor een componist is het samenwerken met briljante artiesten. Daarom was ik zeer vereerd Desiderium te mogen schrijven voor de fantastische violist Pekka Kuusisto, een van de creatiefste, uniekste en boeiendste violisten van onze tijd. Desiderium is geïnspireerd door wat een familie kan meemaken: de warmte van de hoogtepunten, de angst van de dieptepunten. Dit stuk is opgedragen aan Pekka’s overleden broer Jaakko.’ 

Takemitsu: Stanza II

‘Toru Takemitsu had manieren om klankkleuren te manipuleren die totaal onverwacht zijn, maar ook zeer vertrouwd klinken. Dit stuk, dat de aantrekkelijke, weelderige kant van de harp samen met de donkere kant ervan gebruikt, voelt ongelooflijk organisch aan. ­Takemit­su’s meesterlijke mix van elektronisch en akoestisch geluid is voor mij een ijkpunt, vooral zijn gebruik van vogel­gezang naast moderne en industriële geluiden maakt dit stuk tot een logische voorloper van de werken die ik in stadsparken heb geïnstalleerd.’

Reid: The Birds Belong to All of Us

’Een groot deel van de afgelopen vier jaar heb ik besteed aan het creëren van openbare kunstinstallaties in stadsparken over de hele wereld, genaamd Ellen Reid Bewerking. De werken worden bestuurd door een GPS-aangedreven smartphone-app en zijn ontworpen om naadloos op te gaan in de landschaps­architectuur van de parken waarin ze zijn geïnstalleerd.

Dit is een fragment eruit. De titel komt van Christian Cooper, een zwarte vogelliefhebber. Zijn confrontatie met een witte vrouw die in Central Park haar hond uitliet en die hem onterecht beschuldigde van bedreiging, ­haalde in 2020 de kranten en de sociale ­media over de hele wereld. Je hoort het zingen van de verschillende vogels die Cooper opsomde in een interview met The New York Times. De laatste woorden van dat interview geven het werk zijn titel.’

Cheng: Words Are Last to Fall Asleep

‘In 2016 werkte ik samen met een collega-componist, Missy Mazzoli, om Luna Composition Lab op te richten, een programma ter ondersteuning van jonge vrouwelijke componisten, non-binaire componisten en componisten die niet in het ‘normale’ genderpatroon passen. Madeline Clara Cheng, een Luna Lab-fellow uit 2019, schrijft: ‘Dit stuk speelt zich af op de drempel van het bewustzijn tussen slapen en waken, ook wel bekend als de hypnagogische toestand. Terwijl iemand langzaam in slaap valt na een gesprek met een dierbaar persoon, zijn de gesproken en onuitgesproken woorden uit het gesprek de laatste dingen waar hij of zij aan denkt.’

Reid: Fear | Release

‘Fear | Release gaat over het plaatsen van het bekende in een nieuw licht. De compositie is opgebouwd rond een reeks van vijf noten. In de herhaling worden daaruit zowel nieuwe melodieën als nieuwe klankstructuren gevormd. Om een ruimtelijke resonantie te creëren wordt geen enkele noot op zichzelf aangeslagen; elke slag wordt verdubbeld door een andere speler op een ander, maar vergelijkbaar instrument.’

Reid: Lumee’s Dream

‘Mijn opera p r i s m verkent het uiteenvallen van de relatie tussen een moeder en dochter die worden geconfronteerd met de psychologische gevolgen van seksueel misbruik. Lumee’s Dream is een aria uit het tweede bedrijf, waarin ­Lumee, de ware identiteit van de moeder, geleidelijk wordt onthuld terwijl ze haar egocentrische fantasieën deelt.’

Reid: West Coast Sky Forever

‘West Coast Sky Forever schreef ik voor het Kronos Quartet. Het werd geplaatst in een installatie in Los Angeles als onderdeel van Bewerking. Het Griffith Park is heel anders dan andere stadsparken, omdat het veel wandelpaden bevat en behoorlijk wat hoogteverschillen kent. Ik wist dat ik iets speciaals nodig had om boven op Mount Hollywood te plaatsen, rechts van het beroemde HOLLYWOOD-bord. Vanaf die top heb je een wijds uitzicht over Los Angeles en San Fernando Valley.’

Iyer: Dig the Say

‘Dit strijkkwartet, geschreven door de Amerikaanse componist Vijay Iyer, is geïnspireerd door de grondlegger van de funk, James Brown. Iyer noemt James Brown een van zijn belangrijkste inspiratoren. Op papier zag het idee voor dit stuk er niet zo sterk uit, maar dat was voor Iyer juist een uitdaging om te proberen het op het podium beter te laten klinken. ‘Als iets onmogelijk lijkt, weet ik wat me te doen staat.’  

Monk: Double Fiesta

‘Ter afsluiting van het programma kan ik niets feestelijkers bedenken dan Meredith Monks Double Fiesta, in een nieuw arrangement van mijn dierbare vriendin Eliza Bagg. Oorspronkelijk door Monk geschreven voor solostem en twee piano’s, probeert dit stuk ‘allerlei vocale kwaliteiten te gebruiken die snelle karakterwisselingen mogelijk maken op een relaxte en levendige manier’. ­Double Fiesta is de perfecte belichaming van de vriendschap die ik ondervind binnen mijn muzikale gemeenschap.’