Borika van den Booren-Bayon is sinds 1998 eerste violiste bij het Concertgebouworkest. Haar eerste vioollessen kreeg ze op zesjarige leeftijd van de Hongaarse vioolpedagoog László Révész. Op haar elfde werd ze leerling van Davina van Wely aan het Conservatorium van Amsterdam. Ze vervolgde haar studie bij Ilya Grubert aan het Rotterdams Conservatorium en volgde masterclasses bij o.a. Zinaida Gilels en Pavel Vernikov.

De violiste won verschillende prestigieuze prijzen en ontving uit handen van Pierre Audi de cultuurprijs 'de Belofte'. Al op jonge leeftijd soleerde ze met bijvoorbeeld de Berliner Symphoniker, Het Brabants Orkest, het Noord Nederlands Orkest, het Radio Filharmonisch Orkest, het Radio Symfonieorkest van Boedapest, het Concertgebouw Kamerorkest, het Praags Symfonieorkest en het Kiev Kamerorkest onder leiding van dirigenten als Reinbert de Leeuw en Iván Fischer. 

Borika van den Booren-Bayon was concertmeester van het Aquarius Ensemble voor hedendaagse muziek en speelde vele solo- en kamermuziekwerken van haar vader Jo van den Booren. Op cd verschenen onder meer haar uitvoering van Brahms' Vioolconcert met de Berliner Symphoniker, en vioolconcerten van Bach, Tsjaikovski en Dvořák. Ze gaf talloze recitals, kamermuziekconcerten en masterclasses in Europa, Azië en Zuid-Amerika.

Borika heeft een viool van Nicolas Lupot in bruikleen, gebouwd rond 1780, geschonken aan de Foundation Concertgebouworkest door een particuliere donateur.

Leonie Bot studeerde bij Coosje Wijzenbeek aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag, bij Istvan Párkányi in Amsterdam en bij Axel Strauss aan het San Francisco Conservatory of Music. In San Francisco werd zij vervolgens opgenomen in het New Century Chamber Orchestra.

Ze speelde bij de Vlaamse Opera en remplaceerde bij diverse orkesten, waaronder het Koninklijk Concertgebouworkest en het Rotterdams Philharmonisch Orkest.

Sinds april 2013 is ze tweede violiste bij het Koninklijk Concertgebouworkest. Leonie Bot is tevens mede-organisator van de Jamsalon, een tweemaandelijkse open klassieke jamsessie naar Amerikaans voorbeeld, in Cafe Eijlders in Amsterdam.

Leonie Bot speelt op een viool van de Stichting Donateurs Koninklijk Concertgebouworkest.

Yoko Kanamaru studeerde aan de Toho Gakuen School of Music in Japan, aan de ‘Hanns Eisler’ Musikhochschule te Berlijn en aan de conservatoria van Freiburg en Amsterdam. Zij kreeg onder meer les van Kim Kashkashian, Wolfram Christ en Nobuko Imai.

Yoko Kanamaru won het Brahms Concours en de Premio Valentino Bucchi en viel in de prijzen bij het altvioolconcours in Moskou. Aan het Conservatorium van Freiburg won ze de Carl Seemann-prijs.

Yoko Kanamaru soleerde in Bachs Zesde Brandenburgse Concert met de Moscow Soloists onder leiding van Yuri Bashmet en trad op met het Freiburger Kammerorchester, de Baden-Badener Philharmonie en het Kanagawa Philharmonic Orchestra. Ze maakte verschillende cd-opnamen, waaronder Landscape of Chaconnne en The Last Bard.

Yoko Kanamaru is sinds 2003 altvioliste bij het Koninklijk Concertgebouworkest.

Cellist Jérôme Fruchart begon zijn studie aan het Conservatoire National de Région de Paris bij Marcel Bardon. Van 1999 tot 2003 studeerde hij bij Jean-Marie Gamard en Jean Mouillère aan het Conservatoire Supérieur de Musique et de Danse in Parijs.

Tijdens zijn studie in Parijs nam hij in 2002 deel aan een uitwisseling in het kader van het Erasmus-programma waardoor hij lessen kon volgen bij Valentin Erben aan de Universität für Musik und Darstellende Kunst in Wenen. In 2004 vervolgde hij zijn opleiding bij Arto Noras aan de Sibeliusacademie in Helsinki.

Jérôme Fruchart maakte deel uit van het kamerorkest Les Dissonances en speelde in het seizoen 2007/2008 bij het Sinfonieorchester Basel. Van 2008 tot 2010 was hij tutti-cellist van het Opéra National de Paris. Sinds 2010 maakt de Fransman deel uit van de cellogroep van het Concertgebouworkest. Hij remplaceerde regelmatig bij het Chamber Orchestra of Europe.

In 2012 werd voor Jérôme Fruchart een cello van Jean-Baptiste Vuillaume uit 1866 aangekocht door de Foundation Concertgebouworkest en aan hem in bruikleen verstrekt.

De Britse contrabassiste Georgina Poad begon haar studie op haar negende aan de Royal College of Music Junior Department in Londen. Binnen twee jaar werd ze al toegelaten tot de Yehudi Menuhin School; in 1997 was ze prijswinnaar in de International Society of Bassist Competition in Houston (VS).

Aan de Royal Academy of Music studeerde Georgina Poad bij Corin Long en Duncan McTier. Tijdens haar studie in Londen remplaceerde ze regelmatig bij de meest vooraanstaande orkesten van het Verenigd Koninkrijk, waaronder het London Symphony Ochestra en het Philharmonia Orchestra.

Vlak voordat ze in afstudeerde aan de Royal Academy won ze het proefspel bij het Koninklijk Concertgebouworkest. Op 1 augustus 2007 trad ze in dienst. Naast haar werk in het orkest is ze ook een actief kamermusicus. Ze treedt op en maakt opnamen met ensembles en orkesten in het VK, Nederland, Italië en Duitsland.

Georgina speelt op een contrabas uit de collectie van de Stichting Donateurs Koninklijk Concertgebouworkest, gebouwd door J.F. Lott sr in Londen in ca. 1830. Lott wordt ook wel de "King of the English bass makers" genoemd.

Jacco Groenendijk is afkomstig uit Goedereede en begon op achtjarige leeftijd met het bespelen van de bugel. Later kreeg hij trompetlessen van Arie Stolk en speelde hij in de fanfareorkesten De Hoop en Apollo. Aan het Rotterdams Conservatorium studeerde hij bij Theo Mertens en Ad van Zon, en aan het Utrechts Conservatorium bij Willem van der Vliet. Nadien bleef hij lessen volgen bij Theo Mertens.

Tijdens zijn studie was hij werkzaam bij Joop van den Ende Theaterproducties en speelde hij in musicals als Evita (1995), West Side Story (1996) en Chicago (1999-2000).

Van 2001 tot 2005 speelde Jacco Groenendijk bij de Marinierskapel der Koninklijke Marine, daarna maakte hij deel uit van zowel het Radio Filharmonisch Orkest (tot 2015) als de Radio Kamer Filharmonie (tot 2013). Ook speelde hij in onder meer het Nederlands Blazers Ensemble en Combattimento Consort Amsterdam. Hij remplaceerde hij met regelmaat bij het Concertgebouworkest, waar hij sinds augustus 2015 in dienst is als tweede trompettist.

Groenendijk bespeelt twee C-trompetten die hem in bruikleen zijn verstrekt door de Foundation Concertgebouworkest.

Thomas Beijer kreeg in februari 2022 de Nederlandse Muziekprijs en laat dit seizoen zijn veelzijdigheid zien in een reeks Spotlight-concerten in de Kleine Zaal. In december vorig jaar maakte hij bovendien zijn solorecitaldebuut in de Grote Zaal.

Thomas Beijer voltooide zijn pianostudie cum laude in 2011 bij Jan Wijn aan het Conservatorium van Amsterdam en volgde masterclasses bij onder anderen Jorge Luis Prats, Emanuel Ax, Menahem Pressler en Murray Perahia.

Compositielessen kreeg hij van Elmer Schönberger in Amsterdam en Malcolm Singer in Londen. Met het winnen van het YPF Nationaal Pianoconcours 2007 belandde Thomas Beijer in de top van een nieuwe generatie Nederlandse pianisten.

Sinds zijn tiende geeft hij recitals en hij werkte met dirigenten als Gustavo Gimeno, Neeme Järvi, Ed Spanjaard en Bas Wiegers. Spaanse muziek heeft zijn speciale aandacht: Albéniz, Granados en Falla staan vaak op zijn programma’s, in 2013 bracht hij de cd Canción y Danza uit en in 2017 de roman Geen jalapeños. De pianist maakt deel uit van de Amsterdam Chamber Soloists en is regelmatig te gast bij Camerata RCO. Sinds 2019 is hij bovendien artistiek directeur van de Young Pianist Foundation.

Onder de recente composities van Thomas Beijer zijn de ‘lockdown’-cyclus A Lock without a Key voor sopraan Laetitia Gerards en het Concerto in Technicolor voor jazzvioliste Julia Philippens. In Het Concertgebouw is Thomas Beijer sinds 2009 geregeld te beluisteren, voor het laatst op 31 maart met een Satie-programma inclusief animaties van eigen hand.