cd-tips voor november
door Hugo de Groot 07 nov. 2022 07 november 2022
Hugo de Groot, verantwoordelijk voor het reilen en zeilen van de Concertvriendenbalie, zet maandelijks zijn muziektips in de etalage.
1
Luistermagneet
Klaus Mäkelä heeft de lockdownperiode gebruikt om de symfonieën van Sibelius te analyseren zonder de samenhang en structuur van de stukken uit het oog te verliezen. Daarnaast was er veel tijd om uiterst grondig te repeteren. Kenmerkend is de energieke aanpak en de hoeveelheid nieuwe details die als een ‘luistermagneet’ hun werk doen. Een verfrissende en overtuigende collectie in de lange rij met uitgaves die er al waren. Hoe zal Sibelius klinken als Mäkelä diens Vierde symfonie en De zwaan van Tuonela dirigeert bij het Concertgebouworkest? Ik kan niet wachten.
Sibelius – Symfonieën 1-7
Oslo Filharmonisch Orkest
o.l.v. Klaus Mäkelä
Lees het interview met Klaus Mäkelä hier.
2
Liszt-pianist speelt Frans
Het is nooit goed of het deugt niet. Dat zou het leidmotiv kunnen zijn geweest van Camille Saint-Saëns. Hij mopperde veel maar zelden over Franz Liszt. Hun hechte vriendschap inspireerde beide componisten tot veel mooie muziek, en dat bewijzen deze twee pianoconcerten maar eens te meer. Saint-Saëns vraagt naast uiterste perfectie van zijn uitvoerder een groot gevoel voor humor en gedoseerde dramatiek. Alexandre Kantorow is een Liszt-pianist bij uitstek maar verbindt zich net zo makkelijk aan Saint-Saëns.
Saint-Saëns — Pianoconcerten 1 en 2
Tapiola Sinfonietta
o.l.v. Jean-Jacques Kantorow
Alexandre Kantorow — piano
3
Vogelvrij
De nog altijd met mystiek omgeven Die Kunst der Fuge van J.S. Bach wordt in de uitvoering van pianist Filippo Gorini alleen maar raadselachtiger. Zijn romantische aanpak benadrukt het melancholieke en verstilde karakter van deze reeks canons en fuga’s. Hoewel de structuur van het werk in een klip-en-klaar contrapuntisch harnas is gegoten, klinken de harmonieën alsof ze vogelvrij zijn. In de opgaande thermiek krijgt elk opeenvolgend deel slechts één enkele vleugelslag om de koers iets bij te stellen. Gorini’s spel pakt je op, laat je zweven en zet je weer zachtjes op de grond.
Bach – Die Kunst der Fuge
Filippo Gorini — piano
1
Luistermagneet
Klaus Mäkelä heeft de lockdownperiode gebruikt om de symfonieën van Sibelius te analyseren zonder de samenhang en structuur van de stukken uit het oog te verliezen. Daarnaast was er veel tijd om uiterst grondig te repeteren. Kenmerkend is de energieke aanpak en de hoeveelheid nieuwe details die als een ‘luistermagneet’ hun werk doen. Een verfrissende en overtuigende collectie in de lange rij met uitgaves die er al waren. Hoe zal Sibelius klinken als Mäkelä diens Vierde symfonie en De zwaan van Tuonela dirigeert bij het Concertgebouworkest? Ik kan niet wachten.
Sibelius – Symfonieën 1-7
Oslo Filharmonisch Orkest
o.l.v. Klaus Mäkelä
Lees het interview met Klaus Mäkelä hier.
2
Liszt-pianist speelt Frans
Het is nooit goed of het deugt niet. Dat zou het leidmotiv kunnen zijn geweest van Camille Saint-Saëns. Hij mopperde veel maar zelden over Franz Liszt. Hun hechte vriendschap inspireerde beide componisten tot veel mooie muziek, en dat bewijzen deze twee pianoconcerten maar eens te meer. Saint-Saëns vraagt naast uiterste perfectie van zijn uitvoerder een groot gevoel voor humor en gedoseerde dramatiek. Alexandre Kantorow is een Liszt-pianist bij uitstek maar verbindt zich net zo makkelijk aan Saint-Saëns.
Saint-Saëns — Pianoconcerten 1 en 2
Tapiola Sinfonietta
o.l.v. Jean-Jacques Kantorow
Alexandre Kantorow — piano
3
Vogelvrij
De nog altijd met mystiek omgeven Die Kunst der Fuge van J.S. Bach wordt in de uitvoering van pianist Filippo Gorini alleen maar raadselachtiger. Zijn romantische aanpak benadrukt het melancholieke en verstilde karakter van deze reeks canons en fuga’s. Hoewel de structuur van het werk in een klip-en-klaar contrapuntisch harnas is gegoten, klinken de harmonieën alsof ze vogelvrij zijn. In de opgaande thermiek krijgt elk opeenvolgend deel slechts één enkele vleugelslag om de koers iets bij te stellen. Gorini’s spel pakt je op, laat je zweven en zet je weer zachtjes op de grond.
Bach – Die Kunst der Fuge
Filippo Gorini — piano