Welke componisten reden auto?

Er was een tijd dat ik alles wat ik op muziekgebied niet uit mijn hoofd wist opzocht in ‘de Grove’. Zo noemen mensen die vakkennis willen uitstralen The New Grove Dictionary of Music and Musicians. Als het daar niet in stond, ging ik over op de MGG, een op flinterdun papier gedrukte, zeer Duitse encyclopedie. Daarna was er de Larousse. Als ik het dan nog niet had gevonden, bestond het niet. Of was het van na 1960.

Al die boeken stonden in de bibliotheek, vlak bij de elpees die je ter plekke kon beluisteren, wat slim was, want zo viel je niet in slaap. Alle zeventien delen van de MGG [Die Musik in Geschichte und Gegenwart, red.] staan tegenwoordig in mijn kast, maar toch heeft Google de wedstrijd gewonnen. Niet alleen omdat het internet continu wordt bijgewerkt en dus ook nieuwe inzichten of ontdekkingen meeneemt. Een belangrijke reden om online te willen zoeken is de bijvangst.

Zo wilde ik daarnet, voor dit stukje, weten welke componisten auto reden. Nog voor ik aan ‘rijbewijs’ toe was, zag ik al verschijnen: ‘componisten met… geestesziekten’. Gevolgd door ‘componisten met een b’, ‘met een a’, ‘met tinnitus’, ‘met depressie’ en ‘zonder perfect gehoor’.
Meteen bij ‘geestesziekten’ werd ik doorgestuurd naar ‘componisten die continu dronken waren’, wat moeiteloos leidde naar het fascinerende harddrugsgebruik van Berlioz en Stravinsky.

Dit is blijkbaar de informatie die we zoeken. Wie iets wil weten over componiste des vaderlands Anne-Maartje Lemereis, tikt haar naam in en ziet ‘partner’ langs flitsen, ‘leeftijd’, ‘relatie’ en ‘ouders’. Niets over opium trouwens, maar ook niks over haar muziek.
Dat is wel een dingetje dat de Grove en de MGG beter voor elkaar hadden: hoe meer de letters begonnen te dansen, hoe meer muziek je erbij nodig had. Laat dit op u inwerken, dan lees ik ondertussen al die zoekresultaten. Zien we daarna wel of ik dat over het rijbewijs nog wil weten.