What's in a name
door Anna de Vey Mestdagh 27 sep. 2019 27 september 2019
Tweede violiste in het Concertgebouworkest Anna de Vey Mestdagh laat in haar maandelijkse column voor Preludium weten wat haar zoal bezighoudt. Deze maand: een nieuwe naam voor het Concertgebouworkest.
Ik moet zeggen dat het me stiekem goed deed toen ik het hoorde. Soms hoef je niet mee te gaan in de vaart der volkeren, soms mag je gewoon ‘jezelf’ blijven. Dat blijkt uiteindelijk toch het meest te lonen, precies zoals veel psychologen ons ook op het persoonlijke vlak van harte aanraden. Wat is er aan de hand?
Welnu: het Concertgebouworkest heeft besloten om voortaan als naamvoering niet meer de Engelse versie Royal Concertgebouw Orchestra of de afkortingen RCO en KCO te gebruiken maar alleen nog het goede oude Concertgebouworkest. Wat bleek namelijk? In binnen- en buitenland zorgden de diverse benamingen van ons instituut voor verwarring. Soms zelfs leidde het tot misverstanden: ‘RCO? Is dat een Radio Orkest? Of is het soms een Rotterdamse handelsorganisatie? Oóóh, je bedoelt het Concertgebouworkest!’
Op het gevaar af om als een conservatieve chauvinist ‘gelabeld’ te worden ben ik dus blij met de terugkeer naar de oorspronkelijke naam. Het Concertgebouworkest, al dan niet Koninklijk. Niet alleen omdat we onder die naam nou eenmaal bekend zijn maar ook omdat het een naam is die staat als een gebouw. Een naam die precies zegt wie wij zijn: een Nederlands orkest dat al meer dan 130 jaar met succes repeteert en speelt in Het Concertgebouw.
Of ook onze speciale projecten met Engelse titels in de toekomst Nederlandse namen zullen krijgen valt te betwijfelen. Opening Night, Essentials en Young (het nieuwe jeugdorkest), het bekt allemaal lekker vlot. Ook ons nieuwe kantoor aan de Gabriël Metsustraat blijft voorlopig RCO House, hoewel ik persoonlijk wel iets zie in Concertgebouworkestgebouw.
Anna de Vey Mestdagh is tweede violiste in het Koninklijk Concertgebouworkest.
Ik moet zeggen dat het me stiekem goed deed toen ik het hoorde. Soms hoef je niet mee te gaan in de vaart der volkeren, soms mag je gewoon ‘jezelf’ blijven. Dat blijkt uiteindelijk toch het meest te lonen, precies zoals veel psychologen ons ook op het persoonlijke vlak van harte aanraden. Wat is er aan de hand?
Welnu: het Concertgebouworkest heeft besloten om voortaan als naamvoering niet meer de Engelse versie Royal Concertgebouw Orchestra of de afkortingen RCO en KCO te gebruiken maar alleen nog het goede oude Concertgebouworkest. Wat bleek namelijk? In binnen- en buitenland zorgden de diverse benamingen van ons instituut voor verwarring. Soms zelfs leidde het tot misverstanden: ‘RCO? Is dat een Radio Orkest? Of is het soms een Rotterdamse handelsorganisatie? Oóóh, je bedoelt het Concertgebouworkest!’
Op het gevaar af om als een conservatieve chauvinist ‘gelabeld’ te worden ben ik dus blij met de terugkeer naar de oorspronkelijke naam. Het Concertgebouworkest, al dan niet Koninklijk. Niet alleen omdat we onder die naam nou eenmaal bekend zijn maar ook omdat het een naam is die staat als een gebouw. Een naam die precies zegt wie wij zijn: een Nederlands orkest dat al meer dan 130 jaar met succes repeteert en speelt in Het Concertgebouw.
Of ook onze speciale projecten met Engelse titels in de toekomst Nederlandse namen zullen krijgen valt te betwijfelen. Opening Night, Essentials en Young (het nieuwe jeugdorkest), het bekt allemaal lekker vlot. Ook ons nieuwe kantoor aan de Gabriël Metsustraat blijft voorlopig RCO House, hoewel ik persoonlijk wel iets zie in Concertgebouworkestgebouw.
Anna de Vey Mestdagh is tweede violiste in het Koninklijk Concertgebouworkest.