Pianist Stephen Hough: ‘Ik werk op de gekste plekken’

‘Mijn leven is allesbehalve saai. Naast pianist mag ik mijzelf auteur en componist noemen en ik schilder graag, maar dat is meer een hobby. Voor mij is iedere minuut kostbaar, ik werk graag en veel en doe dit op de gekste plekken, zoals in de taxi of op het vliegveld.

Omdat ik veel op reis ben is geen dag hetzelfde. Net als mijn composities, die variëren van een liedcyclus of strijkkwartet tot aan arrangementen van Disneyliedjes die ik maakte voor pianist Lang Lang.

Op de dag van een concert studeer ik zelden de stukken die ik die avond uitvoer, om het voor mijzelf én het publiek fris te houden. Rituelen heb ik niet, behalve dan dat ik mijn eigen koffiekan, filter en koffiebonen meeneem. Ik houd van lekker eten, maar neem er niet altijd de tijd voor. Tijdens de pandemie lunchte ik twee jaar lang hetzelfde: twee appels en een stuk kaas.

Na een concert ga ik altijd uit eten. Ik vind het zo treurig om na een optreden meteen naar mijn hotelkamer te gaan. Glaasje wijn erbij, met of zonder gezelschap, ik vermaak me wel.

‘Tijdens de pandemie lunchte ik twee jaar lang hetzelfde’

Brahms is voor mij de perfecte mix van hoofd en hart. Het is de meest intelligente muziek die ik ken en tegelijkertijd heel emotioneel. Ik heb een essay geschreven over de vraag welk van zijn pianoconcerten beter is: het Eerste of het Tweede. Mijn conclusie: ‘The second is a better piece and the first is a greater piece.’ Onzin dus, want beide concerten zijn meesterwerken.

Het klinkt als een cliché, maar ik vind het een voorrecht wat ik doe. Mensen komen ieder met hun eigen verhaal naar een concertzaal; de een heeft zojuist een slechte uitslag gehad van een arts en de ander zit midden in een scheiding. Door je publiek te omringen met muziek haal je ze even weg uit de realiteit. Muziek is een ultieme vorm van verrijking. In de paar jaar dat ik op deze planeet rondloop, kan ik mij geen betere invulling wensen.’