Lijntje

‘Als je nog vragen hebt, gewoon bellen hè,’ zei Nederlands beroemdste dirigent ooit, na een interview­afspraak in een Amsterdamse uitspanning. Ik kreeg zijn persoonlijke nummer, en appen deed hij trouwens ook. Met smileys en al.

Vaak blijken zeer beroemde en ­drukbezette mensen in het echt heel makkelijk in de omgang – iets wat ik niet meer vermoedde na de aanloop van maanden die het had genomen om ze te spreken te krijgen.

Hoe dit soort dingen gaat: de opdrachtgever voor mijn artikel dient een aanvraag in. Die komt bij een assistent van een assistent binnen, die net op vakantie is. Er moeten wat dringende mails achteraan tot weer een andere assistent antwoordt, dat er overlegd gaat worden. En vergaderd. En afgewogen. In de tussentijd begin ik met de voorbereiding. Ik beluister albums, verdiep me in eerdere interviews, lees boeken.

Op een gegeven moment hebben we een ja (of niet natuurlijk, maar dat is niet leuk voor dit stukje) en begint het onderhandelen over een datum en tijd. Hier gaan nog meer schijven overheen. De platenmaatschappij van de artiest in kwestie heeft wensen, of de uitgeverij, als het een schrijver betreft, of allebei, als het om een schrijvend musicus gaat.

Het is goed voor de werkgelegenheid. Wekenlang zijn allerlei onzichtbare partijen aan de slag. Op een gegeven moment hebben we een afspraak (of niet natuurlijk, maar dat is niet leuk voor dit stukje).

Dan kan het twee kanten op:
1. Zie boven. Ik heb inmiddels persoonlijke nummers van allerlei groten der aarde, tot diep in Amerika en Azië. Allemaal zeggen ze: doe het voortaan maar gewoon rechtstreeks, dat scheelt gedoe. Ik noem geen namen, want anders belt u mij en word ik ongewenst ook assistent.
2. Ik zit twee uur te wachten in een uitspanning. Of op Zoom. Of voor een dichte deur. Geen van de assistenten neemt op. Idem voor de uitgeverij, de platenmaatschappij, de manager. Out of office, zeggen de mails.

Gisteren had ik optie 2 maar weer eens. De deadline is vandaag. Ik moet drie pagina’s vullen en trouwens ook de huur betalen. Misschien die dirigent weer eens bellen.

Wie is Vrouwkje Tuinman?
Vrouwkje Tuinman publiceerde zes dichtbundels en vier romans. Als journalist werkt ze voor onder meer Trouw. In september 2019 verscheen haar bundel Lijfrente, waarvoor ze De Grote Poëzieprijs 2020 won. Ze werkt aan een nieuwe roman en schrijft geregeld voor theater- en ­familievoorstellingen.