Goedmakertje
door Vrouwkje Tuinman 19 jan. 2022 19 januari 2022
Schrijfster en dichteres Vrouwkje Tuinman reflecteert in Preludium maandelijks op haar muziekleven. Deze maand: het leren bespelen van een nieuw instrument.
Er zijn zoveel instrumenten die ik graag zou willen bespelen. Zo zie ik nu al meer dan een kwarteeuw de basklarinet voor me die ik elke keer passeerde als ik naar college ging. Hij hing in de etalage van een uitdragerij en had duidelijk aandacht en liefde nodig. Maar ja. Ik heb hem zeker een jaar bijna dagelijks gegroet, toen was hij weg, en niet lang daarna de hele winkel ook.
Van een heleboel instrumenten wéét ik op sommige, overdreven zelfverzekerde momenten dat ze bij me zouden passen. Vooral als ik iemand er heel aanstekelijk op zie spelen – ik voel al in mijn lijf hoe ik dat zelf zou doen. Slagwerk bijvoorbeeld. En zowel de contrabas als de basgitaar. De viool heel duidelijk niet. Maar trompet? Ja.
Dat is natuurlijk een van de vele krachten van goede muziek: dat je die echt beleeft, je volkomen onterecht een maker voelt. Een beetje zoals mijn kat, die graag voorop de fiets zit, en dan vanuit zijn mandje rondkijkt: zien jullie hoe hard ik ga?
In de praktijk beperkt mijn muziekervaring zich tot een aantal jaar pianoles. O, en die keer dat ik optrad met een orkest. Ik las af en toe wat voor en kreeg de rest van de tijd een triangel, zodat ik ook wat te doen had. Het was nog verrassend moeilijk.
Maar nu, op mijn oude dag, gaat het toch gebeuren. Volgend seizoen mag ik meedoen aan een voorstelling van Componist des Vaderlands Martin Fondse. Het wordt iets vrolijks over de passerende tijd en de dood. Nu stond hier al een paar jaar een koffertje tegen de piano, met een zwaar gehavend blaasinstrument erin. Geërfd van mijn overleden partner. Zijn tandafdrukken staan in het mondstuk. Het ding heeft aandacht en liefde nodig, en ik heb nog wat goed te maken van een kwarteeuw terug.
Gisteren arriveerde lesboekje nummer 1: TREFFPUNKT MELODICA.
Wie is Vrouwkje Tuinman?
Vrouwkje Tuinman publiceerde zes dichtbundels en vier romans. Als journalist werkt ze voor onder meer Trouw. In september 2019 verscheen haar bundel Lijfrente, waarvoor ze De Grote Poëzieprijs 2020 won. Ze werkt aan een nieuwe roman en schrijft geregeld voor theater- en familievoorstellingen.
Er zijn zoveel instrumenten die ik graag zou willen bespelen. Zo zie ik nu al meer dan een kwarteeuw de basklarinet voor me die ik elke keer passeerde als ik naar college ging. Hij hing in de etalage van een uitdragerij en had duidelijk aandacht en liefde nodig. Maar ja. Ik heb hem zeker een jaar bijna dagelijks gegroet, toen was hij weg, en niet lang daarna de hele winkel ook.
Van een heleboel instrumenten wéét ik op sommige, overdreven zelfverzekerde momenten dat ze bij me zouden passen. Vooral als ik iemand er heel aanstekelijk op zie spelen – ik voel al in mijn lijf hoe ik dat zelf zou doen. Slagwerk bijvoorbeeld. En zowel de contrabas als de basgitaar. De viool heel duidelijk niet. Maar trompet? Ja.
Dat is natuurlijk een van de vele krachten van goede muziek: dat je die echt beleeft, je volkomen onterecht een maker voelt. Een beetje zoals mijn kat, die graag voorop de fiets zit, en dan vanuit zijn mandje rondkijkt: zien jullie hoe hard ik ga?
In de praktijk beperkt mijn muziekervaring zich tot een aantal jaar pianoles. O, en die keer dat ik optrad met een orkest. Ik las af en toe wat voor en kreeg de rest van de tijd een triangel, zodat ik ook wat te doen had. Het was nog verrassend moeilijk.
Maar nu, op mijn oude dag, gaat het toch gebeuren. Volgend seizoen mag ik meedoen aan een voorstelling van Componist des Vaderlands Martin Fondse. Het wordt iets vrolijks over de passerende tijd en de dood. Nu stond hier al een paar jaar een koffertje tegen de piano, met een zwaar gehavend blaasinstrument erin. Geërfd van mijn overleden partner. Zijn tandafdrukken staan in het mondstuk. Het ding heeft aandacht en liefde nodig, en ik heb nog wat goed te maken van een kwarteeuw terug.
Gisteren arriveerde lesboekje nummer 1: TREFFPUNKT MELODICA.
Wie is Vrouwkje Tuinman?
Vrouwkje Tuinman publiceerde zes dichtbundels en vier romans. Als journalist werkt ze voor onder meer Trouw. In september 2019 verscheen haar bundel Lijfrente, waarvoor ze De Grote Poëzieprijs 2020 won. Ze werkt aan een nieuwe roman en schrijft geregeld voor theater- en familievoorstellingen.