‘Een ware happening’

Foto: vlnr. Chick Corea, Nikolaus Harnoncourt en Friedrich Gulda in de Grote Zaal van Het Concertgebouw, 17 juni 1983

Op 17 juni 1983 speelde het Concertgebouworkest in het kader van het Holland Festival een concert onder leiding van Nikolaus Harnoncourt. Op de lessenaar stonden drie werken van Mozart, waaronder de Symfonie in G groot, KV 318 en de Symfonie in g klein, KV 550. Maar verreweg de meeste aandacht ging uit naar het Concert voor twee piano’s in Es groot, KV 365, vanwege een van de twee solisten: jazzpianist Chick Corea. Een vreemde naam bij een Mozart-concert – en een opzienbarende combinatie met Harnoncourt!

Chick Corea (1941) is een invloedrijk jazzmusicus die vanaf de jaren zestig een grote rol speelde binnen de fusion-beweging door rock en vrije improvisatie te combineren, eerst in de band van Miles Davis, later met zijn eigen groepen. Nikolaus Harnoncourt, die in 1975 voor het eerst zijn opvattingen omtrent de uitvoering van barokmuziek bij het Concertgebouworkest had geïntroduceerd, trok sinds 1979 ook veel aandacht met zijn Mozart-interpretaties. De ontmoeting tussen twee vooraanstaande en vernieuwende representanten uit zulke verschillende muziekwerelden was bij voorbaat al legendarisch en vooral op het conto van de andere solist te schrijven: Friedrich Gulda.

De Weense concertpianist Gulda (1930-2000) was zich sinds de jaren vijftig actief bezig gaan houden met jazz, hoewel hij altijd in de eerste plaats een klassiek pianist bleef. Chick Corea ontmoette Gulda voor het eerst in 1982 op de Münchener Klaviersommer, waar hij door zijn collega werd ingewijd in de wereld van Mozart. ‘We zaten lekker te improviseren en opeens hoorde ik hoe Gulda een prachtige melodie in de solo verwerkte: zo mooi, zo licht! Na afloop vroeg ik Gulda wat dat in hemelsnaam was. Mozart dus. Ik was stomverbaasd […] Het klonk zo vitaal en fris, alsof het gisteren was gecomponeerd.’

Een jaar later zorgden de twee pianisten met Harnoncourt in de Grote Zaal voor een sensatie. Hoewel niet alle critici even enthousiast waren over hun versie van Mozarts ‘Dubbelconcert’ stond het publiek na afloop op de stoelen. De Telegraaf noemde het ‘een ware happening’. Chick Corea beschouwt het concert als een belangrijk moment in zijn carrière. ‘Het was een geweldige ervaring om met zoveel vaklui het podium te delen. En die onbeschrijflijk mooie klank van dat orkest! Die was mooier dan ik had durven dromen, maar het allermooiste was het samengaan van die totaal verschillende werelden. In Amsterdam is mijn liefde voor Mozart echt ontloken.’ De twee pianisten zouden nog enkele jaren regelmatig samen optreden. In 2004 zou Chick Corea de Concertgebouw Jazz Award ontvangen.

Dit artikel verscheen eerder in Preludium in oktober 2013.