Dirigent Joana Mallwitz: ‘Ik vaar wel bij de stilte van de nacht’

‘Ik zit momenteel middenin een verhuizing, dus is er allerminst sprake van een vast werkritme, mocht ik dat al hebben. We ruilen Nürnberg in voor Berlijn, waar ik na de zomer zal starten als chef-dirigent van het Konzert­hausorchester Berlin.

Maar goed, mijn ideale werkdag... Nadat ik mijn zoon naar de opvang heb gebracht, besteed ik de ochtend aan partituurstudie. In de tussentijd heeft mijn man een uitgebreide lunch klaargemaakt die we in alle rust nuttigen. In de middag doe ik mijn administratie, pleeg wat telefoontjes en, voordat ik naar de concertzaal vertrek, eten we met het hele gezin. Meestal ga ik na het concert nog aan de studie. Ik vaar wel bij de stilte van de nacht, die exclusieve nachtelijke uurtjes geven mij het gevoel dat de wereld van mij alleen is.

De realiteit is dat mijn meeste dagen volgepland zijn met repetities. Bij een operaproductie komen daar nog allerlei andere zaken bij kijken, zoals toneelrepetities of een doorloop voor de techniek of het licht. Ik ben graag overal van op de hoogte, zeker bij een monsterproductie als een opera, waarin zoveel elementen ­samenkomen. Ik ben tenslotte degene die verantwoordelijk is voor het eindproduct.

Dvořáks Rusalka dirigeerde ik al een keer eerder, bij de Semperoper met de Staatskapelle Dresden. Ik kijk er enorm naar uit om het werk nu te doen met het Concertgebouworkest en lang in Amsterdam te verblijven. Ik vind het prettig om me lange tijd te concentreren op een productie. Ik geniet altijd enorm wanneer alle correcties en repetities achter de rug zijn, dan begint het eigenlijk pas. Het is altijd weer een verrassing welke muzikale ontwikkeling je – zonder woorden te gebruiken – samen doormaakt. De eerste maten van een uitvoering blijven magisch, alsof alle energie van de musici samenkomt en zich manifesteert in de muziek.’