De concurrenten van Preludium

Ik was in Berlijn en kwam ineens diverse concurrenten van Preludium tegen. Op onverwachte plekken. Zo lag bij een botanische tentoonstelling een ­stapeltje gratis nummers van Elbphilharmonie ­Magazin, dat dus blijkbaar vanuit Hamburg afgereisd was, en trof ik in een café een exemplaar van Konzerthaus Nachrichten, het blad van het ‘Weense Concert­gebouw’.

In de trein terug las ik de tijdschriften. Omdat de wifi werkte googelde ik meteen eens wat andere concertzalen eigenlijk uitbrengen, digitaal en verrassend vaak nog op papier. Er staan grote interviews in met mensen die ‘wij’ ook in het blad hebben, soms met dezelfde glamourfoto’s die ‘wij’ ook plaatsen, en toch is het allemaal totaal anders.

Het Konzerthaus Berlin heeft een rubriek met een tamelijk hilarisch uitgangspunt: een interview, afgenomen in de ‘uitzonderlijk langzame lift’ aan de zuidzijde van het pand. Terwijl je naar boven gaat is er tijd genoeg om tot een goed gesprek te komen.

Het Londense Southbank Centre laat musici en ensembles hun ideale mixtapes maken en toelichten. Daarin blijkt dan bijvoorbeeld Janáček volkomen logisch naast Tallis én Britney Spears te kunnen staan. Veel bladen staan vol nieuwtjes, maar het Théâtre des Champs-Elysées doet het heel anders. Dat brengt alleen the­ma-uitgaves uit. Over een componist, ensemble of balletgezelschap, met aandacht voor hun geschiedenis in die concertzaal. Zeg maar oud nieuws, maar dan heel grondig.

Bozar in Brussel verzorgt een live magazine. ‘Een levende, vluchtige krant die geen sporen nalaat,’ noemen ze het. Voornoemd Elbphilharmonie Magazin loopt mee met een vioolstokbouwer en laat zeven musici kiezen of muziek spel is of bloedserieus. Het heeft een columnist die niet over muziek schrijft – dat vind ik wel erg wild.

Gaat u nog op vakantie? Neem dan van uw locatie gerust eens zo’n concurrent voor ons mee. Of laat er, al heeft dat misschien alleen in België zin, dit blad achter.